خواستیم غلطهای مصطلح رسانهیی و اداری را یکجا جمع کنیم که شد سه درس. این هم بخش سوم آن، بخش سوم برگرفته از کتاب غلط ننویسیم استاد نجفی و مقاله ای مشترک با ایشان در حوزه زبان معیار است که ذکر آن در بخش های پیشین آمد:
گرتهبرداری –که واژهاش را مرحوم استاد نجفی ساخت و در زبان معیار وارد کرد- یعنی همان ترجمهی لفظبهلفظ از زبانی دیگر در زبان فارسی است . یعنی اینکه مترجم چون دستور زبان فارسی را بلد نیست، کتاب لغت را جلوی خودش میگذارد و در برابر هر واژه یا عبارت خارجی، هرچندتا معنا که ببیند، هرکدام را که دوست داشت و به نظرش در جمله خوش نشست، در ترجمه بهکار میبرد؛ بدون آنکه با ساختار دستور زبان فارسی آشنا باشد
در مطلب پیش، از قانون جدانویسی برای واژگان مرکب و موارد آن به همراه چند مثال سخن رفت. این قانون چنین بود:
اجزای واژگان مرکب جدا، اما در بیفاصله نوشته میشوند.
اما ممکن است شناخت واژگان مرکب و تشخیص آنها برای برخی خوانندگان مشکل باشد. یک راه ساده در مطلب امروز آمدهاست، شاید با یادگیریِ این فرمولها، نگارش آنها سادهتر شود.
جدانویسی1
با تأکید بر سه قانون از چهار قانون یادشدهی فرهنگستان برای خط فارسی، یعنی: گرایش به جدانویسی، اعتقاد به سامان دادن به خط نابهسامان فارسی، و وضع قانونهای کماستثنا یا بیاستثنا، و یک قانون نویسندهی این مطالب، یعنی کاربرد بیفاصله، قانونهای جدانویسی را میتوان در یک قانون خلاصه کرد
بررسیِ عیبهای خط کنونیِ فارسی
خط فارسیِ امروزی، خطیست با اشکال بسیار! اشکال ها که میشود تا حدودی آنها را برطرف کرد و برای نوشتن زبان فارسی مناسبتر نمود. برخی از این اشکال ها را در زیر آوردهام:
تاریخچهی خط فارسیِ کنونی
ریشهی خط فارسیِ کنونی، خط عربیست. این خط برای نگارش زبان فارسی ساخته نشده؛ بلکه حدود 1200سال پیش، نیاکان ما آن را از سامینژادها وام گرفته و در گذر این سالها تا اندازهیی برای نگارش زبان فارسی آماده کردهاند.
خط فارسیِ امروزی اشکالهای اساسی دارد؛ آنقدر که با وجود 12 سال تحصیل دانش و گرفتن دیپلم، باز هم دانشجویان پر از غلطهای دیکتهیی هستند. برای مثال، نمیدانند همزهی «مسأله» اینچنین است،